Twee weken Under…. Down Under!!!!


He hallo iedereen!!! Hoe gaat het met jullie?? Met ons gaat het nog prima….maar we zitten nu op de boot in Devonport, te wachten totdat we vertrekken naar Melbourne. Dus we hopen dat het over een paar uurtjes nog steeds prima met ons gaat.
De afgelopen twee weken hebben we rond getoerd op Tasmanie. Nadat we in Devonport waren aangekomen en onze welverdiende frietjes hadden opgegeten zijn we blijven kamperen op het Abel Tasman caravanpark. Na een goede nachtrust besloten wij om richting het noordwesten te rijden, Stanley was onze bestemming! Onderweg reden we als het ware over een grote lapjesdeken, allemaal kleine veldjes en allemaal verschillende kleuren, prachtig. Aan gekomen in Stanley hebben we daar the NUT beklommen, een pittige wandeltocht!! We konden ook met een stoeltjes lift naar boven maar dat was ons iets te easy… Nadat we een paar dagen aan de noordwest kant hadden rond gekeken en gereden vonden we het tijd om richting de oostkust te rijden. Inmiddels hadden we al contact gehad met Jacky, een vriendin van Lasse uit Dronten, zij was op dat moment ook onderweg in Tasmanie en het zou natuurlijk wel erg leuk zijn als we elkaar ergens konden treffen. Zij reisde met een ander stel mee en zo hebben we die avond met ons 5’en de nacht doorgebracht in Lilydale. Onderweg naar Lilydale kwamen we een paar kleine bedrijfjes tegen waar je de producten kunt proeven…zo zijn we dus ff gestopt bij een CHOCOLADE fabriekje, zalmrokerij en een honing farm, hmm lekker lekker.
De volgende dag, hebben we na een hele gezellige avond weer afscheid van Jacky genomen en zijn we naar de oostkust gereden (st. Hellens). Hier hebben we twee dagen door gebracht. Hele vriendelijke buren die ons uitnodigden om een eigen gemaakt biertje te komen drinken, hebben we dus maar ff gedaan. Na st. Hellens zijn we naar Coles bay gereden, ook weer een erg mooi gebied met prachtige stranden. Om uitzicht te krijgen op the Wineglass bay moesten we eerst ff een dik half uur een berg beklimmen, maar het was zeker de moeite waard!!!
Jullie zullen wel weer denken o,o,o wat een leventje…maar er moet natuurlijk ook gewoon gekookt, afgewassen en gewassen worden… Toen wij na een strandwandeling de was weer van de lijn gingen hallen (is hier zo droog trouwens!), lag er wasgoed van iemand anders op de grond. Lasse was natuurlijk zo vriendelijk om het ff weer op te hangen en wat denk je…ja hoor het was een t-shirt met een Nederlandse tekst en wel van de studentensoos van Dronten….Jacy was here!!! En zo hebben we die avond foto’s gekeken en bijgekletst.
Over het algemeen zijn de campings hier erg goed. Soms een x een beetje tokkie (zie http://www.lasseopreis.blogspot.com/) maar in Orford gaan wij niet weer naar de camping… Er was geen warm water en wij hadden 25 dollar betaald!!!! Toen we dit melden bij juffrouw mier werd ze een beetje pissig, we kregen een zuur gezicht en 15 dollar terug…
Nadat we dus na een koude douche uit Orford vertrokken zijn, gingen we richting White beach. (kan ik niks over vertellen zo mooi, zie foto voor zonsondergang)
De volgende dag was het weer tijd voor een wandeltocht en hebben we the Remarkable Cave, Tasman Arch en the Devils Kitchen bekeken. Dit zijn allemaal door het water gevormde grotten. Hierna gingen we verder naar Richmond, een heel oud plaatsje waar we bij de rivier een broodje hebben gegeten.
Na de nacht doorgebracht te hebben zijn we de volgende dag richting het zuidwesten van Hobart (hoofdstad van Tasmanie) gereden. Hier hebben we ook weer een paar dagen rond gekeken om vervolgens zaterdag en zondag Hobart te verkennen. Na dat we zondagavond nog ff met Jacky en nog twee andere Nederlandse jongens wat zijn wezen drinken in Hobart zijn we dus vanochtend vanuit daar vertrokken naar Devonport. Je kunt dan kiezen, of je neemt de highway nr. 1, of nr. 5. What’s the difference??? De nr. 1 is langer, maar wel helemaal geasfalteerd en een beetje saai misschien?? De nr. 5 is korter, niet helemaal geasfalteerd (wat ik Lasse niet had verteld) en gaat langs een heel groot meer die ik eigenlijk nog wel ff wilde zien (mooie foto’s). Jullie raden het al, ik mocht het zeggen deze x en het werd dus nr. 5. Na ongeveer 80 k’s veranderde de highway in een dirtroad, ik dacht toen nog ‘’hoe erg kan het zijn?’’ Lasse keek naar mij zo van ‘’hoe kun je dit nu een highway noemen’’ en ik dacht ‘’ik zeg niks totdat we weer op het asfalt rijden zonder lekke banden enz’’. Nou dat was dus ongeveer 30 kilometer. We vonden wel dat we toen een broodje verdiend hadden en aangezien we geen lekke band hadden en de uitlaat van ons busje er nog onder hing durfde ik wel op te biechten dat ik op de kaart kleine stipjes had gezien, wat dus op een dirtroad duidt… Daarna was het iets minder gezellie, Lasse zat de rest van de trip met zijn middel vinger omhoog naast me in de auto!!!! (het was toch wel de moeite waard he Lasse?)
Eenmaal aangekomen in Devonport hebben we ons klaar gemaakt voor de bootreis en zijn we nog fff wezen eten bij de grote M (Mc.Donald’s).
Zo zijn twee weken under down under weer voorbij gevlogen en hebben we weer van alles gezien en beleefd. De boot is inmiddels drie kwartier aan het varen en het begint al weer aardig te schommelen.
Nou het ging dus beter dan de heenreis, wij hebben redelijk kunnen slapen op de boot en we zijn niet ziek geweest!!! Nadat we om ongeveer 8 uur s’ochtend van de boot af kwamen zijn we richting het noorden naar Sheparton gereden. Hier hadden we afgesproken met Niels Evers, die we in Moree ook al een x ontmoet hadden. Na een kleine zoektocht had Niels ons gevonden en hebben we een camping opgezocht. Na heerlijk te hebben gegeten, gedronken, elkaar’s reis verhalen te hebben gehoord en foto’s te hebben gezien was het zo weer tijd om onder de wol te kruipen….nou niet echt onder de wol, want het was een stuk warmer dan op Tasmanie.
Na een ontbijtje met geroosterd brood hebben we afscheid van Niels genomen, en zijn we verder gereisd richting het oosten waar we nu in Albury zijn beland. (net op de grens van Victoria en New South Wales). Ons plan is om verder te reizen naar Canberra en dan op naar Sydney om daar 22 februari Gunnar en Margriet te ontmoeten!!!!! Of dat allemaal weer gelukt is vertellen we de volgende x !!!!

Liefs,


Lasse en Simone

P.S. Lasse heeft zijn middel vinger inmiddels weer naar beneden gedaan….